Τόπος ιδιαίτερου φυσικού κάλλους και μέλος του δικτύου Natura

Επιστροφή στον Υμηττό

Ο Υμηττός δε χαρακτηρίζεται από αφθονία νερών, λόγω της φύσης και της διάταξης των πετρωμάτων του, που δε βοηθούν στην αποθήκευση νερού.

Λόγω των μεγάλων κλίσεων του εδάφους, πολυάριθμοι χείμαρροι διαρρέουν τις πλαγιές του βουνού, με σημαντικότερους τον Ηριδανό, το Κακόρεμα, τη Χαλιδού και τον Ντούκα.

Ο Ηριδανός τροφοδοτούσε, μαζί με άλλους χειμάρρους, τον ποταμό Ιλισό, που έρρεε παράλληλα προς τις δυτικές πλαγιές του Υμηττού και του οποίου η κοίτη στις μέρες μας έχει καλυφθεί.

Οι πηγές του Ιλισού προσδιορίζονται πιθανότατα στην περιοχή της πηγής που υπάρχει στην Αγία Ελεούσα του Δήμου Παπάγου-Χολαργού.

Άλλες πηγές υπάρχουν χαμηλά στον Υμηττό, στις περιοχές από την Καισαριανή μέχρι τον Καρέα.

Πιο γνωστές είναι η πηγή της Καλοπούλας, που στην αρχαιότητα ονομαζόταν «Κύλλου Πήρα», και η πηγή της Μονής Καισαριανής, που στα χρόνια της Τουρκοκρατίας πήρε το όνομα «Κοτς Μπασί», το οποίο σημαίνει κεφαλή κριού, από το σχήμα του μαρμάρινου κρουνού της.Τα νερά των πηγών αυτών έχουν χαρακτηριστεί μη πόσιμα.

Κορυφαίο υδάτινο στοιχείο υψηλής περιβαλλοντικής σημασίας αποτελεί η Λίμνη της Βουλιαγμένης που βρίσκεται στο νότιο άκρο του Υμηττού, κοντά στη θάλασσα.

Είναι μια φυσική υφάλμυρη λίμνη με ιαματικές ιδιότητες. Τα νερά της προέρχονται από βάθος 50 με 100 μέτρα και έχουν θερμοκρασία από 22°C μέχρι 29°C, υποδεικνύοντας ότι σε κάποιο βάθος επικοινωνεί με το ηφαιστειακό τόξο του Αιγαίου. Επίσης, η λίμνη τροφοδοτείται από μια πηγή γλυκού νερού σε βάθος 17 μέτρων. Στη λίμνη καταλήγει ένα υπόγειο σπήλαιο που επικοινωνεί με τη θάλασσα με διάφορες στοές.

Η περιοχή έχει ανακηρυχθεί φυσικό μνημείο και έχει καταλογογραφηθεί ως προστατευόμενη τοποθεσία του δικτύου Natura 2000 με κωδικό GR3000006. Επιπλέον, χαρακτηρίστηκε ως Τόπος Ιδιαίτερου Φυσικού Κάλλους.

Τόπος ιδιαίτερου φυσικού κάλλους και μέλος του δικτύου Natura

Ο Υμηττός δε χαρακτηρίζεται από αφθονία νερών, λόγω της φύσης και της διάταξης των πετρωμάτων του, που δε βοηθούν στην αποθήκευση νερού.

Λόγω των μεγάλων κλίσεων του εδάφους, πολυάριθμοι χείμαρροι διαρρέουν τις πλαγιές του βουνού, με σημαντικότερους τον Ηριδανό, το Κακόρεμα, τη Χαλιδού και τον Ντούκα.

Ο Ηριδανός τροφοδοτούσε, μαζί με άλλους χειμάρρους, τον ποταμό Ιλισό, που έρρεε παράλληλα προς τις δυτικές πλαγιές του Υμηττού και του οποίου η κοίτη στις μέρες μας έχει καλυφθεί.

Οι πηγές του Ιλισού προσδιορίζονται πιθανότατα στην περιοχή της πηγής που υπάρχει στην Αγία Ελεούσα του Δήμου Παπάγου-Χολαργού.

Άλλες πηγές υπάρχουν χαμηλά στον Υμηττό, στις περιοχές από την Καισαριανή μέχρι τον Καρέα.

Πιο γνωστές είναι η πηγή της Καλοπούλας, που στην αρχαιότητα ονομαζόταν «Κύλλου Πήρα», και η πηγή της Μονής Καισαριανής, που στα χρόνια της Τουρκοκρατίας πήρε το όνομα «Κοτς Μπασί», το οποίο σημαίνει κεφαλή κριού, από το σχήμα του μαρμάρινου κρουνού της.Τα νερά των πηγών αυτών έχουν χαρακτηριστεί μη πόσιμα.

Κορυφαίο υδάτινο στοιχείο υψηλής περιβαλλοντικής σημασίας αποτελεί η Λίμνη της Βουλιαγμένης που βρίσκεται στο νότιο άκρο του Υμηττού, κοντά στη θάλασσα.

Είναι μια φυσική υφάλμυρη λίμνη με ιαματικές ιδιότητες. Τα νερά της προέρχονται από βάθος 50 με 100 μέτρα και έχουν θερμοκρασία από 22°C μέχρι 29°C, υποδεικνύοντας ότι σε κάποιο βάθος επικοινωνεί με το ηφαιστειακό τόξο του Αιγαίου. Επίσης, η λίμνη τροφοδοτείται από μια πηγή γλυκού νερού σε βάθος 17 μέτρων. Στη λίμνη καταλήγει ένα υπόγειο σπήλαιο που επικοινωνεί με τη θάλασσα με διάφορες στοές.

Η περιοχή έχει ανακηρυχθεί φυσικό μνημείο και έχει καταλογογραφηθεί ως προστατευόμενη τοποθεσία του δικτύου Natura 2000 με κωδικό GR3000006. Επιπλέον, χαρακτηρίστηκε ως Τόπος Ιδιαίτερου Φυσικού Κάλλους.

Επιστροφή στον Υμηττό